Odbudowa kości
metodą osterodystrakcji

W wyniku utraty zębów dochodzi do atrofii tkanki kostnej szczęki.
W ostatnim dziesięcioleciu, w chirurgii szczękowo-twarzowej wykorzystuje się do odbudowy tkanki kostnej metodę osteodystrakcja mechanicznej. Technika osteogenezy dystrakcyjnej (osteodystrakcji) polega na stopniowym wydłużaniu kości przy użyciu urządzeń zwanych osteodystraktorami. Istotą zabiegu jest nacięcie warstwy kości zbitej lub przecięcie całej kości, umocowanie śrubami stalowej części dystraktora i szczelne przykrycie tkankami miejsca operowanego.

Co powinieneś o tym wiedzieć?

Leczenie tą metodą można stosować u pacjentów w każdym wieku.

Zalety leczenia osteodystrakcyjnego to przede wszystkim:

 

Bardzo pokrewną metodą jest osteotomia.

Dzięki niej możemy rozszerzyć wyrostek zębodołowy w miejscu, w którym chcemy wprowadzić implant. Metodę tę można stosować samodzielnie lub razem z użyciem biomateriałów. Polega
ona na tym, że operując zestawem specjalnych osteotomów, działających rozprężająco na wyrostek zębodołowy oraz kondensujących miejscowo kość o niskiej gęstości, zwiększa się pierwotną stabilizację implantu.

Stosując technikę rozprężania kości można osiągnąć następujące rezultaty.

  • W przypadku wąskiego (5 mm), wysokiego (10-15 mm) wyrostka zębodołowego można uzyskać jego poszerzenie umożliwiające równoczesne wprowadzenie implantu (max. przyrost szerokości wyrostka 5-6 mm),
  • W przypadku braku miejsca, w wymiarze pionowym, spowodowanego obecnością zatoki szczękowej, można unieść jej dno 5-6 mm.

Miejsce pod implant przygotowuje się specjalnymi, ręcznie wprowadzanymi klinami o coraz większej średnicy, doprowadzając do kondensacji kości i do podniesienia śluzówki wyścielającej dno zatoki. W tak przygotowane miejsce wprowadza się implant.

Zaletą pracy osteotomiami jest to, że nie doprowadza się do usunięcia kości lecz powoduje jej kondensację wokół przygotowanego miejsca pod implant.